ماسانوری تاکاهاشی (به ژاپنی: 高橋 正則) آهنگساز و نوازنده ژاپنی در ۴ فوریه ۱۹۵۳ در شهر تویوهاشی در کشور ژاپن بدنیا آمد. بعدها دوستان او نام مستعار کیتارو (به ژاپنی: 喜多郎) را براي وي برگزیدند.
او سابقا ساکن ایالت کلرادو در آمریکا در مزرعه شخصی خود بود اما هم اکنون ساکن شهر سباستوپل در شهرستان سونوما در شمال سانفرانسیسکو می باشد.

نوجوانی و جوانی
او در خانواده‌ای به دنیا آمد که پیرو مذهب شینتو بودند. پدر و مادر او هر دو کشاورز بودند. او از کودکی متوجه می‌شود که با دهقانان اطراف خود متفاوت است و همیشه در سرش صدای موسیقی می‌شنود. پس یک گیتار می‌خرد و بدون معلم و با روش سعی و خطا، گیتار نوازی می‌آموزد. به گفته خودش او که هرگز معلم نداشته، آموخته‌است که تنها به گوش‌ها و احساسات خود اعتماد کند. باورش دشوار است، ولی یکی از بزرگ ترین آهنگسازان جهان سواد موسیقی به مفهوم کلاسیکش را ندارد. او می‌گوید : من هرگز تحصیل نکرده‌ام.

من نمی‌توانم نتهای موسیقی را بخوانم یا بنویسم. اما انگشتانم حرکت می‌کنند و من متعجب می‌شوم که این موسیقی از کجاست، من آهنگ‌هایم را می‌نویسم ولی در واقع آنها متعلق به من نیستند. همین آوای درونی او را بر آن می‌دارد تا پس از پایان دبیرستان، قید شغلی را که پدر و مادر برایش در شرکتی محلی دست و پا کرده بودند، بزند و راهی سفر به شهرهای بزرگ ژاپن شود تا شاید بتواند در آن جا موسیقی را به حرفه خود تبدیل کند.کیتاروی جوان در ابتدا مجبور می‌شود در رستوران‌های توکیو و یوکوهاما گارسونی کند، اما کم کم به دلیل تجربه اش در نواختن چند ساز مختلف توانست در کلوب‌های شبانه به عنوان نوازنده استخدام شود.

ورود نخستين دستگاه سينماتوگراف به ايران در سال 1279 هجري شمسي توسط مظفرالدين شاه سر آغازي براي سينماي ايران به حساب مي‌آيد، هر چند ساخت اولين سالن سينماي عمومي تا سال 1291 اتفاق نيفتاد.

تا سال 1309 هيچ فيلم ايراني ساخته نشد و اندك سينماهاي تاسيس‌شده به نمايش فيلم‌هاي غربي كه در مواردي زيرنويس فارسي داشتند مي‌پرداختند. نخستين فيلم بلند سينمايي ايران به نام «آبي و رابي» در سال 1309 توسط اوانس اوگانيانس، با فيلمبرداري خان بابا معتضدي ساخته شد.

اولين فيلم

«آبي و رابي»  در سال 1309 به كارگرداني اوانس اوگانيانس ساخته شد، تهيه‌كننده آن ساكوارليذره بود و فيلمبردار آن خان بابا خان معتضدي. اين فيلم سياه و سفيد و صامت بود و ماجراهاي خنده‌دار دو مرد بلند وكوتاه در موقعيت‌هاي مختلف را روايت مي‌كرد. فيلم روز جمعه 12 دي 1309 ساعت دو بعد از ظهر در سينما ماياك به نمايش درآمد.

«آبي و رابي» پانصد و شصت تومان خرج برداشت و حدود هفت هزار تومان عايد اوگانيانس كرد. بخشي از اين فيلم كمدي را حركات دو مرد كوتاه و بلند مضحك تشكيل مي‌داد و بخشي از آن نيز نقاشي بود، «آبي و رابي» براساس فيلم «پات پاته شون» دانماركي ساخته شده بود.
 اولين كارگردان

اوانس اوگانيانس متولد 1279 يا 1280 به روايتي در عشق آباد، جمهوري تركمنستان، و به روايتي در مشهد است. وي به نام اوانس اوهانيان هم شناخته و معروف است كه البته تلفظ درست نام او را بهتر نشان مي‌دهد.





اولين بازيگر زن سينماي ايران

صديقه (روح‌انگيز) سامي‌نژاد در روز سه تير 1295 در شهر بم در استان كرمان متولد شد و در سال 1308 به همراه همسرش دماوندي كه در استوديو امپريال فيلم بمبئي به كار اشتغال داشت به هندوستان مهاجرت كرد و پس از 18 سال به ايران بازگشت.

به دليلي استقبالي كه از فيلم «دختر لر» در اكران عمومي صورت گرفت، سامي‌نژاد در فيلم «شيرين و فرهاد» ساخته عبدالحسين سپنتا نيز بازي كرد. تحصيلات وي سيكل اول دبيرستان و پيشه اصلي او پرستاري بود.
وي به دليل بازي در سينما مورد انتقاد شديد خانواده‌اش قرار گرفت و مجبور شد مدتي را در انزوا بگذراند. او در سال 1349 در مستند «سينماي ايران: از مشروطه تا سپنتا» ساخته محمد تهامي‌نژاد جلوي دوربين قرار گرفت و از گذشته‌اش و چگونگي ورودش به سينما سخن گفت.

روح‌انگيز سامي‌نژاد در طبقه پايين خانه‌اي دو طبقه واقع در خيابان پاسداران تهران، سروستان ششم زندگي مي‌كرد. او عصر چهارشنبه دهم ارديبهشت 1376 در تهران در سن 81 سالگي درگذشت و در قطعه 36 رديف 44 شماره 46 بهشت زهرا به خاك سپرده شد.
 اولين فيلم رنگي

فيلم «گرداب» در سال 1332 در قطع 16 ميليمتري به كارگرداني و نويسندگي حسن خردمند و بازيگري ناصر ملك‌مطيعي به بازار عرضه شد. «گرداب» را هوشنگ محبوبيان در پارس فيلم تهيه كرد و ديگر بازيگران آن عبارت بودند از مهين ديهيم، هوشنگ بهشتي، زينت نوري، عبداله بقائي، احمد قدكچيان، منوچهر شفيعي (خواننده فيلم و بازيگر) و علي كيائي. «گرداب» با دوربين اوريكون فيلمبرداري و براي رنگي شدن به آمريكا فرستاده شد.

اولين كتاب سينمايي

نخستين كتاب سينمايي، فيلمنامه‌اي است به نام «شاه ايران و بانوي ارمن» كه ذبيح‌اله بهروز آن را نوشته و سال 1310 منتشر شده است.

اولين نشريه سينمايي

امتياز «سينما و نمايشات» اوائل سال 1308 به نام علي وكيلي صادر شد اما اولين شماره «سينما و نمايشات» به مديريت و سردبيري اسحاق زنجاني در 48 صفحه در قطع وزيري در مرداد 1309 منتشر شد.

این مشکل خیلی از افراد است: خیلی از افراد واقعاً نمی توانند عکس های خودشان را تحمل کنند و احساس می کنند که در عکس ها، بدترین قیافه و وضعیت ممکن خود را پیدا می کنند. این مشکل در خانم ها بیشتر دیده می شود اما به این معنی نیست که آقایان نخواهند هر چند وقت یکبار عکسی بگیرند که با دیدن آن اعتماد به نفسشان چند برابر شود. اما قبل از اینکه کارمان را شروع کنیم اجازه بدهید درمورد یک نکته رک و راست برایتان توضیح دهم:

این قافله عمر عجب می گذرد. دریاب دمی که با طرب می گذرد. ساقی غم فردای حریفان چه خوری. پیش آر پیاله را که شب می گذرد.