مارلون براندو ۳ آوریل سال ۱۹۲۴در ایالت نبراسکا آمریکا به دنیا آمد
براندو مدتی به مدرسه نظامی رفت و بعد به کارهای مختلفی مشغول شد و نهایتا برای شرکت در کلاس‌های بازیگری راهی نیویورک شد و نزد استادش؛ استلا آدلر، متد استانیسلاوسکی را آموخت.
مدتی بعد براندو به مدرسه بازیگری اکتورز استودیو که الیا کازان آن را اداره می کرد، راه پیدا کرد و در آنجا زیر نظر لی استراسبرگ متد اکتینگ(روشی که بازیگر برای اجرای نقش باید مدتی آن نقش را زندگی کند) را تکمیل کرد.
نخستین حضور براندو بر پرده سینما بازی در فیلم مردان؛ ساخته فرد زینه مان بود. او برای آماده کردن نقشش در این فیلم بیش از یک ماه خود را در بیمارستان بستری کرد. کاری که از دید بسیاری از بازیگران مجرب آن دوران مانند لارنس الیویه یا کلارک گیبل حماقت محض محسوب می‌شد.
او یکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریچ سینما است. از فیلم‌های مشهوری که وی در آنها ایفای نقش کرده‌است می‌توان به اتوبوسی به نام هوس در نقش استنلی کووالسکی، در بارانداز در نقش تری مالوی هر دو به کارگردانی الیا کازان و پدرخوانده در نقش دون ویتو کورلئونه اشاره کرد. بسیاری بهترین نقش او را پدر خوانده [بهترین فیلم تاریخ سینما معرفی شد] می‌دانند.




این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقمندان به سینما و منتقدان به عنوان بهترین بازیگر تاریخ سینما شناخته می‌شود.
وی در نقش‌های متفاوتی بازی کرده است؛ از شکسپیر تا موزیکال، از درام تا کمدی. در  مردها و عروسک‌ها در نقش اسکای مسترسون همه را مجذوب کرد. در شورش در کشتی بونتی نقش فلچرکریسچن ضعیف النفس را داشت.
ساخت  بونتی  مصادف بود با قطع پیوند براندو با صاحبان هالیوود. در سال 1960  سربازهای یک چشم را کارگردانی کرد و در  تعقیب و  انعکاس در چشمان طلایی بازی کرد  و سپس در سال 1972 در نقش دون کورلئونه در  پدرخوانده ظاهر شد.
هنگامی که آکادمی اسکار او را به عنوان برنده برگزید، وی زن سرخپوستی را برای گرفتن جایزه، از جانب خود مامور کرد تا به این وسیله توجه عموم را به وضع رقت‌بار سرخپوستان آمریکا جلب کند. وی روز به روز بیشتر معطوف مسائل و مشکلات بشری شد و فیلم‌های آخر او نشانگر این گونه تمایلات سیاسی و اجتماعی اوست.

براندو پیشکسوت سبکی معروف به نام متدی بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانند جیمز دین و مونتگومری کلیفت و سال‌ها بعد پل نیومن، داستین هافمن و رابرت دنیرو با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.
چاقی مفرط در سال‌های پایانی برای براندو بسیار دردسر آفرین بود. فرانسیس فورد کاپولا کارگردان پدرخوانده برای متقاعد کردن تهیه‌کنندگان فیلم برای انتخاب براندو تلاش زیادی کرد. چرا که عقیده داشتند زمان این بازیگر دیگر گذشته است.

پس از پدرخوانده دوباره نام براندو در جهان سینما مطرح شد. پس از این بود که براندو در فیلم‌های مطرحی مانند آخرین تانگو در پاریس، اینک آخر الزمان و آبگیرهای میسوری بازی کرد. نقش کوتاه او در انتهای فیلم اینک آخرالزمان نیز از به یاد ماندنی‌ترین نقش‌های تاریخ سینماست.



مارلون براندو ستاره افسانه‌ای سینما روز جمعه 2 ژوئیه سال 2004 در سن 80 سالگی پس از مدت‌ها بیماری در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت.

• نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1951 به خاطر  اتوبوسی به نام هوس
• نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1952 به خاطر زنده باد زاپاتا
•  نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1953 به خاطر جولیوس سزار
• برنده اسکار بهترین بازیگر مرد در سال 1954 به خاطر   One The Waterfront
• نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1957 به خاطر سایونارا
• برنده اسکار بهترین بازیگر مرد در سال 1972 به خاطرThe Godfather
• نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1973 به خاطر آخرین تانگو در پاریس
• نامزد دریافت جایزه اسکار در سال 1989 به خاطر A Dry White Season
• مردان، 1950
• اتوبوسی به نام هوس، 1951  
• زنده باد زاپاتا، 1952
• جولیوس سزار، 1953
• دزیره، 1954
• وحشی، 1954
• در بارانداز، 1954
• مردها و عروسک‌ها، 1955
• چایخانه ماه اوت، 1956
• سایونارا، 1957
• شیرهای جوان، 1958
• فراری، 1959
• سربازهای یک چشم، 1961
• شورش در کشتی بونتی، 1962
• آمریکایی پلید، 1963
• داستان تختخواب، 1964
• نام رمز مریتوری، 1965
• آپالوزا، 1966
• تعقیب، 1966
• دیدار مارلون براندو، 1966
• کنتسی از هنگ کنگ، 1967
• انعکاس در چشم طلایی، 1967
• کندی، 1968
• بسوزان، 1969
• شب روز بعد، 1969
• پدرخوانده، 1972
• ولگرد نیمه شب، 1972
• آخرین تانگو در پاریس، 1973
• آبخیزهای میسوری، 1976
• سوپرمن، 1978
• اینک آخرالزمان، 1979
• نبرد برای آمازون، 1979
• فورمول، 1980
• فصل سپید و خشک، 1989
• فرش من، 1990
• کریستوفر کلمب، 1992
• جیمی هالیوود، 1994
• دون ژوان دو مارکو، 1995
• جزیره دکتر مورو، ۱۹۹۶
• شجاع، ۱۹۹۷
• پول مفت، ۱۹۹۸
• امتیاز، ۲۰01